ค่อยๆคิด ค่อยๆ วางแผนทริปค่ะ ใครที่เคยไปกับทัวร์อย่างเดียวต้องลองทำทริปเองนะคะ ความสนุกมันอยู่ในขั้นตอนของการวางแผนและตั้งหน้าตั้งตารอคอยมากว่าสิ่งอื่นค่ะ

อย่าพยายามใส่อะไรมากเกินไป จนกลายเป็นว่า พอกลับมาแล้วเหนื่อยกว่าเดิมอีก โดยเฉพาะเวลาไปเที่ยวที่ใหม่ๆ คุณอาจจะรู้สึกว่าอยากที่จะไปทุกจุด ทำทุกกิจกรรมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

แต่ทำอย่างนั้น แล้วบางทีจะทำให้กลายไปเหนื่อยเที่ยวจนต้องกลับมาหาเวลาพักผ่อนอีกทีนึงค่ะ รู้ไหมคะว่า มีงานวิจัยบอกว่า ความสุขจากทริปเนี่ยจะคงอยู่ในใจเรานานกว่าถ้าทริปนั้นเรารู้สึกว่า “มันผ่อนคลาย สบายๆ จังเลย” ค่ะ

อย่าให้งานชนหน้าชนหลังเกินไปค่ะ คุยกับนายแต่เนิ่นๆ ว่าทริปของอยู้ตั้งแต่วันไหนถึงวันไหน แล้ว 2-3 สัปดาห์ก่อนหน้าให้รีบเคลียร์งานเตรียมไว้แต่เนิ่นๆ แต่ค่อยๆ ปล่อยของออกมาตามปกติค่ะ พอใกล้ๆ จะได้สบายขึ้น ลดความเครียดก่อนไปเที่ยวค่ะ 

ส่วนหลังทริปหนึ่งวัน ถ้าลาเผื่อได้ก็จะดีมากๆ เลยค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ก็ให้พยายามอย่านัดประชุมหรือจัดตารางงานให้แน่นเกินไปจนหัวฟูกันทันทีตั้งแต่วันแรกที่กลับมาทำงานนะคะ (เทคนิควิชามารที่แชร์ให้นายฟังไม่ได้คือ แอบ block calendar ตัวเองไว้ก่อน จะได้ไม่มีใครมานัดคุณประชุมได้ค่ะ)

ข้อนี้ชัดเจนนะคะ แต่ว่าคนที่รู้ใจเนี่ย ไม่จำเป็นจะต้องเป็นแฟนเท่านั้นนะคะ อาจจะไปพี่น้อง พ่อแม่ ครอบครัวที่เรารัก หรือจะเป็นเพื่อนที่รู้ใจก็สนุกได้เสมอค่ะ

ไม่ว่าจะเป็นการลองกินอาหารใหม่ๆ ที่ไม่เคยกินมาก่อน ลองพายคายัคทั้งๆ ที่ไม่เคยทำ ลองลุยปีนหน้าผาซักตั้ง หรือไม่จะเป็นเรื่องธรรมดาๆ อย่างเช่น ไปช่วยคุณยายที่ขายของในตลาดที่เราไปเที่ยวดู แค่ลองทำอะไรใหม่ๆ วันละ 1 อย่างจะทำให้คุณจดจำทริปไปได้อีกนานเลยค่ะ

สำหรับคนไทย คงจะไม่ต้องแนะนำกันมากเรื่องการถ่ายรูปค่ะ แต่ขอเชร์ทิปส์นิดเดียวคือว่า ก่อนจะถ่ายรูปให้ดื่มด่ำด้วยสายตาก่อนค่ะ มองให้ไกลสุดตา มองใกล้ๆ ดูคนรอบตัวเรา คนที่มากับเรา และคนพื้นที่ แล้วสูดลมหายใจลึกๆ หลับตาให้รู้สึกถึงลมที่กระทบตัวเรา แล้วค่อยถ่ายรูปค่ะ

สิ่งนึงที่เราต้องจำไว้ก็คือว่าเราไม่ได้จะกลับมาที่สถานที่นี้อีกต่อไปเลยก็ได้ในชีวิตนี้ ดังนั้น พยายามเก็บเกี่ยวความสุขและประสพการ์ณให้ได้มากที่สุดค่ะ 

ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง อะไรที่ซื้อแล้วเรามีความสุขมากขึ้นก็ซื้อเถอะค่ะ อย่าให้สุดท้ายต้องมารู้สึกว้า รู้งี้..(ฉันทำอย่างนี้).... ดีกว่า เพราะว่าถึงตอนนั้นมันก็สายไปแล้วค่ะ